آینه‌های درون زمین: تامل در باب شفای خود با دنیای زنده

شاید آنچه مدتهاست انسان جامعه مدرن به دنبال آن است، در دل یک جنگل پیدا کند؛ طبیعت. جایی که  گوش دادن به صدای خش‌خش برگ درختان و زمزمه‌ی باد، راهی برای شفای درون باشد و از این پیوند با دنیای زنده، به نیرو و آرامشی بی‌پایان دست یابد.

نسل ما، بیش از هر زمان دیگری، شاهد ویرانی بی‌سابقه‌ی زیست‌محیطی است. این فاجعه، احساس ناامیدی و گسست از طبیعت را تقویت کرده است و باعث شده فراموش کنیم که خود بخشی جدایی‌ناپذیر از این طبیعت هستیم و با آن پیوندی عمیق داریم. در این آشفتگی، بسیاری از ما به جای تمرکز بر خوبی‌های ذاتی خود، بر نقاط ضعف و ناکامی‌هایمان متمرکز شده‌ایم. حس همدلی و مهربانی که به صورت طبیعی در وجودمان نهادینه شده، تحت‌الشعاع ترس و ناامیدی قرار گرفته. اما آیا واقعا چنین است؟ آیا ما انسان‌ها تنها موجوداتی هستیم که به طبیعت آسیب می‌رسانیم؟ یا اینکه هنوز هم در اعماق وجودمان، جرقه‌ای از امید و عشق به طبیعت وجود دارد؟

آسیا سولر معتقد است که ما انسان‌ها، پتانسیل‌های شگفت‌انگیزی داریم. قادر هستیم با طبیعت همدلی کنیم، آن را درک کنیم و از آن بیاموزیم . با پرورش این توانایی‌ها، نه تنها به شفای درونی خود کمک می‌کنیم، بلکه وضعیت کره زمین را هم  بهبود می‌دهیم.