برادرزاده‌ی رامو

در یک کافه‌ی معروفِ شطرنج در پاریس، مردی (من) با آشنای سابق خود (او) مواجه می‌شود و به صحبت می‌نشینند. اولی فیلسوف است و دومی ژان فرانسوا رامو برادرزاده‌ی شارلاتانِ ژان فیلیپ رامو (آهنگساز و نظریه‌پرداز بزرگ موسیقی باروک فرانسه) که از عجیب‌ترین موجودات زمانه‌ی خود است. مردی که به ویژگی‌های خوبش نمی‌بالد و از بدی‌هایش ذره‌ای شرم نمی‌کند. یک  دمدمی‌مزاجِ تمام‌عیار، که امروز شلخته است و فردا در تجمل. باری، این دو نشسته‌اند و درباره‌ی همه‌چیز با هم گفت‌وگو می‌کنند. از بی‌عدالتی در جامعه و فساد و حسادت بگیر تا ماهیت نبوغ، خیر و شر، شطرنج، موسیقی، هنر و هرچه که می‌شود فکرش را کرد. بحث می کنند. حالا ساعت نزدیک پنج و نیم صبح است، وقتی زنگ اپرا به صدا در می‌آید، گفت‌وگوی آن‌ها نیز به پایان می‌رسد. از هم جدا می‌شوند و هر یک راه خود را می‌گیرد...