بچه‌های سبز

در بهار 1656، ویلیام دیویسون، گیاه‌شناسی اسکاتلندی که در فرانسه اقامت دارد، به دعوت همسرِ پادشاهِ لهستان و برای خدمت به پادشاه لهستان که گرفتار امراض گوناگون از جمله مالیخویای مکرر است و کشورش از همه‌سو در گزند قوای خارجی است، به لهستان نقل مکان می‌کند. لهستانی که مورد تهاجم و غارت سوئدی‌ها قرار گرفته و همزمان قشون روس هم از طرف شمال حمله کرده‌اند و روستائیان هم سر به طغیان گذاشته‌اند.

 اگرچه دیویسون گیاه‌شناس است، اما به دلیل سرمای زیاد و پنهان شدن گیاهان زیر برف، به سراغ درمان انسان‌ها آمده و با کمک دستیار خود، اُپالینسکی، داروهایی برای سلامت پادشاه مهیا می‌کند و می‌کوشد با حجامت و راهکارهای سنتی دیگر حال او را بهتر کند.

پس از مدتی دیویسون با دو کودک مواجه می‌شود که پوستی سبز و ظاهری کاملاً بدوی و گیس‌هایی بافته دارند. بچه‌های سبز از قربانیان جنگ‌اند و بیشتر زندگی‌شان را در جنگل گذرانده‌اند. آن‌ها بالای درختان خانه دارند و از نور ماه تغذیه می‌کنند. او دستور می‌دهد آن دو کودک را طناب‌پیچ کنند و داستان آنها در قصر شروع می‌شود.

توکارچوک در «بچه‌های سبز» افسانه‌ای قدیمی را دست‌مایه‌ی خلق اثری غریب می‌کند؛ داستان پزشک و گیاه‌شناس سرشناسی که توفان روشنگری اروپا را درمی‌نوردیده و خرافه‌های قدیمی را یک‌ضرب به دور انداخته است و چشم و دل به علم جدید سپرده است.