درختستان توس

بولسواف به استقبال برادر کوچک‌ترش، استانیسواف می‌رود. بولِسوافی که بعد از مرگ همسرش افسردگی گرفته و خودش را در خانه‌ای جنگلی زندانی کرده تا تنها باشد. اما قرار است میزبان برادر کوچکش باشد. استانیسوافی که اگرچه سرزنده و شاد است، اما به خاطر بیماری به خانه‌ی پدری برگشته تا بتواند در آنجا بمیرد.

استانیسواف با آمدن به خانه‌ی برادرش شور و هیجان را هم با خود می‌آورد. سکوت خانه را با صدای نواختن پیانو می‌شکند و ساعت‌های زیادی را صرف بازی و گردش می‌کند. البته که از نظر بولسواف برادرش با این رفتارها سعی در پنهان کردن واقعیتِ رنج و غمی دارد که در عمق وجودش نشسته است. مرگی که خیلی زود به سراغش خواهد آمد و تمام این کارها به جایی نخواهد رسید.

«درختستان توس» داستان مرگ و زندگی است و درختان توسی که تصویر مرگ و زندگی هستند. سفیدپوش‌اند؛ هم امید و سرزندگی را تداعی می‌کنند و هم به دلیل ظرافت و شکنندگی‌شان القاگر مفهوم بیماری و مرگ‌اند.