ابزارهای کمدی‌نویسی مسئله‌‌ی جدی بانمک بودن

تا حالا شده تلاش کنید بانمک باشید اما شکست بخورید؟ این‌وقت‌ها معمولاً یک‌جای کار می‌لنگد، اما دقیقاً کجا؟ آیا حقیقت دارد که شما یا بامزه به‌دنیا می‌آیید یا نه؟ که کمدی آموختنی نیست؟ وقتی از کمدی حرف می‌زنیم از یکی از محبوب‌ترین ژانرها سخن می‌گوییم. ژانری که ما را می‌خنداند و برای همین هم این‌همه طرفدار دارد. اگر به عقب برگردیم اولین فیلم‌های سینما کمدی‌اند. اغراق نیست حتی اگر بگوییم سینما در مقام یک فرم بیانی با کمدی متولد می‌شود. اما چه می‌شود که یک کمدی خوب از آب در می‌آید؟ آیا می‌شود کمدی را آموزش داد؟ چرا بعضی‌وقت‌ها بعضی تلاش‌ها برای بانمک بودن نتیجه نمی‌دهد و چه کار می‌شود کرد که بامزه از آب دربیاید؟

در حالی که اغلب کتاب‌های موجود تکنیک‌هایی در مورد چگونگی «شوخی‌نویسی» ارائه می‌دهند، «ابزارهای کمدی‌نویسی» یک تغییر پارادایم در درک عملکرد هنر کمدی و ابزارهای اثبات‌شده و عملی آن ارائه می‌دهد. رویکردی که به نویسندگان کمک می‌کند تا این دانش را به فیلم‌نامه‌های موفق و تجاری وارد کنند. کاپلان با این شیوه رازها و تکنیک‌های منحصر به فرد نوشتن کمدی را باز می‌کند، سکانس‌هایی را در فیلم‌ها و تلویزیون‌های محبوب گره‌گشایی می‌کند تا نشان دهد چه زمانی کمدی کار می‌کند، چه زمانی کار نمی‌کند و چرا.

استیو کاپلان نویسنده و متخصص حوزه‌ی سرگرمی «ابزارهای کمدی نویسی» را در پاسخ به این ایده‌ی رایج نوشته است که درام را جدی‌تر از کمدی می‌داند. او استدلال می‌کند که درام درباره‌ی شخصیت‌هایی است که «ایده‌آل» هستند و کمدی درباره شخصیت‌هایی که «ناقص»اند. از این منظر شاید کمدی با جهان واقعیت قرابت بیشتری دارند.