حرفه سینماگر - فیلم‌نامه‌نویس

در اهمیت فیلمنامه همین بس که سنگ بنای فیلم است. متن مکتوبی که به فیلم و عوامل آن جهت و چارچوب می‌دهد. اما آیا می‌توان فیلم‌نامه را قائم به‌ذات دانست؟ خودش فی‌نفسه اثری هنری است؟ یا حتماً باید فیلم شود و روی پرده برود؟ می‌شود فیلم‌نامه را به خودی خود خواند؟ فیلم‌نامه‌نویس دقیقاً چکار می‌کند و با چه چالش‌هایی دست به گریبان است؟ فیلم‌نامه‌ها سر صحنه عوض می‌شوند؟ استودیو‌ها چگونه با فیلم‌نامه‌نویسان کار می‌کنند؟

این‌ها پرسش‌هایی است که در کتاب «حرفه سینماگر 1: فیلم‌نامه‌نویس» طرح و بررسی شده. کتابی که نویسنده‌اش، تیم گری‌یرسن آن را از خلال پانزده گفتگو با پانزده فیلم‌نامه‌نویس برجسته‌ی دوران ما تدوین کرده است. با این توضیح که او با حذف پرسش‌های خود در کتاب کوشیده تا حضورش را به حداقل برساند و از آن سو با کولاژ صحبت‌های مصاحبه‌شوندگان مقدمات نوعی تک‌گویی را فراهم کرده تا شخصیت آنان عیان‌تر جلوه کند. از ژان کلود کری‌یر و گی‌یرمو آریاگا تا لی چانگ دونگ و دیوید هِر در این کتاب رازهای فیلم‌نامه‌نویسی خود را برملا کرده‌اند. آن‌ها از مراحل رشد و پرورش، فلسفه‌ی نویسندگی و کارنامه‌شان صحبت می‌کنند. اما در کنار این پانزده هنرمند بخش‌هایی از کتاب نیز به سراغ میراث فیلمنامه‌نویسانی می‌رود که نام‌های جاودانه به شمار می‌روند: وودی الن، اینگمار برگمان، پدی چایکفسکی، بن هکت، بیلی وایلدر و آی. ای. ال. دایموند از این شمارند.

حرفه: سینماگر مجموعه‌ای آموزشی است که به شیوه‌ی «مسترکلاس» تنظیم شده؛ درس‌های مهم‌ترین سینماگران معاصر با نگاهی به کارنامه‌ی حرفه‌ای‌شان. سینما دست‌کم در زمانه‌ی ما ترکیب پیچیده‌ای از هنر و صنعت است که بدون سر در آوردن از مناسبات آن نمی‌شود جایی برای خود پیدا کرد. حرفه: سینماگر مجموعه‌ای است هفت‌جلدی که از سوی دانشگاه آیلکس منتشر شده و بنا دارد تا این ترکیب پیچیده را به ساده‌ترین شکل ممکن پیش روی خوانندگانش بگذارد. این مجموعه عبارت است از: «حرفه سینماگر: فیلم‌نامه‌نویس»، «حرفه سینماگر: تصویربردار»، « حرفه سینماگر: طراح لباس»، « حرفه سینماگر: تهیه‌کننده»، «حرفه سینماگر: طراح تولید»، «حرفه سینماگر: تدوینگر» و «حرفه سینماگر: کارگردان».