عباس کیارستمی

اغراق نیست اگر بگوییم در هنر معاصر ایران آوازه‌ی هیچ هنرمندی به اندازه‌ی او جهان‌گیر نشده است. نبوغ هنری اگر در فرهنگ ما جلوه‌ای این‌زمانی داشته باشد، کیارستمی بی‌تردید یکی از روشن‌ترین جلوه‌های آن خواهد بود. فیلمسازی در صف اولِ سینما که با فیلم‌هایش بزرگترین نظریه‌پردازان و منتقدان سینما را در گوشه‌گوشه‌ی جهان به اندیشه و قلم زدن وا داشت. از ژان لوک نانسی و یوسف اسحاق‌پور تا ژان میشل فرودون و الن برگالا. اما جاناتان رزنبام، از برجسته‌ترین منتقدان سینما نیز از همین دست است. او هم نتوانسته در مقابل وسوسه‌ی نوشتن در باب سینمای کیارستمی مقاومت کند. خاصه این‌که همیشه از دنبال‌کنندگان جدی سینمای ایران بوده و همراهیِ مهرناز سعید وفا (فیلمساز و مدرس سینما در کالج کلمبیا) را به عنوان همکار نویسنده در کنار خود داشته است.

رزنبام و سعیدوفا -به عنوان منتقدی با خاستگاهی ایرانی- تلاش کرده‌اند کارنامه‌ی حرفه‌ای فیلمسازی را تحلیل کنند که توانسته با تکیه بر ریشه‌های بومی و ملی زبانی بیافریند که در نظر مخاطب بین‌المللی آشنا جلوه کند. به همین جهت علاوه بر مرور ویژگی‌های تحسین برانگیز کیارستمی، موقعیت او را به عنوان یک هنرمند بین‌المللی بررسی می‌کند و به سراغ مسیری می‌رود که کیارستمی در آن از یک فیلم‌ساز حاشیه‌نشین و کارگردان فیلم‌های «کانونی» به جایگاهی رسید که بزرگان سینمای جهان تحسینش کردند و فیلم‌سازان بسیاری را متاثر از خود کرد.

ساختار کتاب به گونه‌ای طراحی شده که مسیر بحث و تحلیل را در روند رو به جلوی خود هموار کند. به این ترتیب که در سه بخش تدوین شده است. بخش نخست، مقالات مفصل و مجزای هر یک از نویسندگان درباره‌ی سینماگر ایرانی است. نویسندگان در بخش دوم دیدگاه‌های یکدیگر را درباره‌ی آثار او نقد و بررسی کرده‌اند و به مباحثه نشسته‌اند. در بخش سوم نیز گفت‌و‌گوی رزنبام و سعیدوفا با عباس کیارستمی آمده است. کتاب با سه ضمیمه درباره‌ی فیلم‌های «شیرین»، «کپی برابر اصل» و «مثل یک عاشق» پایان می‌گیرد.