کشف ذهن (جلد سوم): فروید، آدلر و یونگ

والتر کوفمان در سه‌گانه‌ی «کشف ذهن» به بررسی آرای 9 تن از اندیشمندانی می‌پردازد که بیشترین کوشش را در کشف و کنکاش ذهن در طول دویست سال از حیات فکری بشر داشته‌اند. روش کار کوفمان در این کتاب بر این نکته استوار است که باید پیچیدگی‌ها و ابهامات ذهنی در حوزه‌ی اندیشه، فلسفه و ادبیات را در زندگی عینی و واقعی اندیشمندان جست. این روش کار برای کسی که خود فیلسوف، استاد فلسفه و مترجم آثار مهم فلسفی است اگرچه غریب به‌نظر می‌رسد، اما کافمن با پیش بردن این روش دست به حل‌وفصل بسیاری از نکته‌های خاموش ذهن انسان می‌زند. او در جلد اول با بررسی کارنامه‌ی کانت، هگل و گوته سهم هر یک از این سه را در دست یافتن به تصویری شفاف از ذهن تبیین می‌کند. در جلد دوم نیز با کندوکاو در آرای نیچه، هایدگر و بوبر و پیش چشم داشتن کارنامه‌ی کیرکگور، نیچه را بر بلندای روان‌شناسی اعماق می‌نشاند.

در جلد سوم اما او به بررسی آثار فروید، یونگ و آدلر می‌پردازد و همه‌ی کوشش‌‌ خود را صرف ارائه‌ی تصویری صریح و شفاف از این سه روان‌کاو می‌کند. فروید، که این دو شاگردش از او گسستند و به استادشان اتهامات فراوان زدند، بیشترین سهم را در پیشبرد طرح‌هایی داشته که ذهن انسان را می‌کاود. مردی که کوفمان معتقد بود به اندازه‌ی هرکس دیگری برای کشف و شفافیت ذهن انسان موثر بوده است. قصد کوفمان نیز ترسیم خطوط کلی و اصلی چهره‌ی فروید در متن آثار و زندگی‌ اوست تا با بررسی آن‌ها نکته‌های پنهان‌مانده‌ای را آشکار کند. او می‌گوید که علی‌رغم موفقیت و شهرت فروید، آثار و شخصیت او اغلب مورد بدفهمی  قرار گرفته و قربانی ترجمه‌های ضعیف و منتقدان کینه‌جو شده است. کوفمان برخی از افسانه های پیرامون فروید را باطل می‌کند. او نشان می‌دهد که فروید تا چه اندازه گشوده و پذیرا و متواضع بود. همچنین او از فروید در برابر حملات دو شاگرد برجسته و مرتدش، آدلر و یونگ، دفاع می‌کند. به زعم کوفمان آدلر متفکری آشفته، حسود، ناسپاس، بی‌مهارت و فاقد خودآگاهی بوده است. یونگ نیز در نظر او به عنوان انسانی حسود، یهودی‌ستیز و متفکری مبهم و تاریک‌اندیش معرفی می‌شود که از قدرت درک خود عاجز بوده است. در مقابل، او ادعا می‌کند که فروید بینش و نجابت فراوانی نسبت به شاگردانش از خود نشان داده است.

اما در عین حال، کوفمان، دل‌نگران سپردن روان و ذهن و جان آدمی به دست متخصصان این حوزه است. او نشان می‌دهد که بیشترین دستاوردهای مربوط به ذهن بشر به دست نامتخصصانی چون داستایفسکی و نیچه حاصل شده است. تسلط کوفمان بر حوزه‌های کاری این اندیشمندان، که کتاب‌های مجزایی را بر زندگی و آثارشان نگاشته است، او را قادر ساخته تا خواننده را در این مسیر سخت از پیچ‌های تند و دشوار به‌سلامت بگذراند.